قوله تعالى و إذْ نجیْناکمْ و رهانیدیم شما را منْ آل فرْعوْن از کسان فرعون یسومونکمْ مىرسانیدند و مىجنبانیدند شما را سوء الْعذاب رنج عذاب یذبحون أبْناءکمْ میکشتند پسران شما و یسْتحْیون نساءکمْ و زنده میگذاشتند زنان شما و فی ذلکمْ در آنچه میبود بشما بلاء منْ ربکمْ آزمونى بود از خداوند شما عظیم آزمایشى بزرگ.
و إذْ فرقْنا بکم الْبحْر باز شکافتیم و آب دریا از هم جدا کردیم شما را، فأنْجیْناکمْ تا رهانیدیم شما را، و أغْرقْنا آل فرْعوْن و بآب بکشتیم کسان فرعون را و أنْتمْ تنْظرون پیش چشم شما و شما مىنگرستید.
و إذْ واعدْنا موسى و ساختیم و هنگام نهادیم موسى أرْبعین لیْلة چهل شب، ثم اتخذْتم الْعجْل پس آن گه شما گوساله بخدایى گرفتید، منْ بعْده از پس غائب شدن موسى و أنْتمْ ظالمون و شما در آن بر خویشتن ستمکاران بودید.
ثم عفوْنا عنْکمْ پس آن را فرو گذاشتیم بر شما منْ بعْد ذلک پس آنک گوساله را بخدایى گرفته بودید لعلکمْ تشْکرون تا مگر از من سپاس دارید و آزادى کنید
و إذْ آتیْنا موسى و دادیم موسى را، الْکتاب نامه و الْفرْقان و آنچه بآن حق از باطل جدا شود، لعلکمْ تهْتدون تا بحق راه ببرید و فرا صواب بینید.
و إذْ قال موسى لقوْمه موسى گفت. قوم خویش را که گوساله پرست شدند، یا قوْم إنکمْ ظلمْتمْ أنْفسکمْ اى قوم شماستم کردید بر خویشتن، باتخاذکم الْعجْل بخدایى گرفتن شما گوساله را، فتوبوا اکنون پس بازگردید إلى بارئکمْ با خداوند و آفریدگار خویش، فاقْتلوا أنْفسکمْ خویشتن را بکشید ذلکمْ خیْر لکمْ آن به است شما را عنْد بارئکمْ بنزدیک آفریدگار شما، فتاب علیْکمْ چون این کردید خداوند شما را باز پذیرفت، إنه هو التواب الرحیم که او خداوندیست باز پذیرنده مهربان
و إذْ قلْتمْ یا موسى و گفتید اى موسى لنْ نوْمن لک استوار نداریم ترا و نگرویم، حتى نرى الله جهْرة تا الله را به بینیم آشکارا، فأخذتْکم الصاعقة پس بگرفت شما را زلزله ببانگ جبرئیل و أنْتمْ تنْظرون چشمهاتان گشاده نگران از فزع.
ثم بعثْناکمْ پس آن گه برانگیختیم و زنده کردیم شما را، منْ بعْد موْتکمْ از پس مردگى شما لعلکمْ تشْکرون آن را کردیم تا از من سپاس دارید و آزادى کنید.